Her yeni doğan günde
Hayatım biraz daha çukura batıyor
Bugün merhabam yok kimseye
Zamanın keskin mızrakları her sabah,
saplanıyor bedenime... Uyan!
Ah çocukluğumun saf, masum anıları..
O günler geri gelmeyecek asla.
Geçen her metrede boka batan bu yolda
Artık hiçbir sabah günaydınım yok size
Tıpkı iyi gecelerim olmadığı gibi
Benliğimi geceler gizliyor sanardım.
Açığa veriyormuş halbuki...
Geceleri bu berbat yol ilerlemiyor sanki
Geceleri zaman durmuş, akmıyor gibi
Ruhum zırhı parçalanmış, kalkanı kırılmış,
kılıcı çarpışmaktan yorgun düşmüş
bir savaşçı gibi yere yığılmış, öylece kalmış
bir sonraki düşmanın işini bitireceğini
biliyor ve kahramanların,
kahramanlığın olmadığı evrende
son anlarını, anlamın olmadığını bildiği halde,
direnerek, anlam yüklemeye çalışarak,
son anlarında kendini avutmaya çalışıyor
birazdan ölecek olmasını görmezden gelip
gülmeye çalışıyor, inadına ölmeyecek gibi
yalandan olsa bile... Sanki sevilmiş gibi..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder